ปลายฝน ต้นหนาว

อำลาวสันต์...

เหมันต์ก็พลันมาเยือน
ลมหนาวย้ำเตือน
สะเทือนหัวอกหวั่นไหว..
ผ้าห่มผืนน้อย
เตรียมคอยปกป้องหัวใจ
แม้จะหนาวเพียงใด...
จำต้องฝ่าไป..ทุกฤดูหนาว
ปลายฝน ต้นเหมันต์
ดูแสนสั้น แต่วันคืนยาว
เพียงผ้าห่มคู่กายยันเช้า
พอทุเรา..บรรเทาเบาบาง
เมื่อหนาวมา ลาฝน
เวียนวนมา อยู่เคียงข้าง
สงสารก็แต่ใจ..อ้างว้าง
ที่ต้องครวญคราง..อยู่อย่างเหน็บหนาว...