อย่าให้ความท้อ...มาเป็นหนามยอกใจ
ทำลายภาพอ่อนไหว...สะเทือนอารมณ์
แก้ไขสิ่งผิด ที่พาชีวิตขื่นขม
ยกจากหลุมหล่มโคนตมอบาย....
อย่ามัวแต่ท้อใจ...อาลัยพ่ายพัง
ตรอมใจหมดหวัง ฝังชีวิตเดี่ยวดาย
เลิกทาสติดยา...พาชีวิตพ้นความตาย
ตะวันยังไม่สาย....ขออย่าได้ยอมแพ้...
มีวันนี้วันใหม่...ลืมเรื่องร้ายวันวาน
ฝึกหัวใจห้าวหาญเด็ดเดี่ยวแน่วแน่
คนข้างหลังยังคอยอุตส่าห์ดูแล..
อย่าลืมพ่อแม่...ผู้ให้กำเนิดมา....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น