กี่หนต้องทนหนาว..

มองไกลสุดปลายขอบฟ้า
ทิวลิบตาตะวันรุ่งเฉื่อยฉาย
ผ่านฟ้าลมหมอกหนาวเดี่ยวดาย
โอบกอดกายปานว่าหยอกเย้า..
คลื่นรำพึงคะนึงคลอฝั่ง
ครวญคลั่งสั่งคลื่นลมหนาว
เตือนเหมันต์ฤดูยลยาว
เยือกเย็นเร้ารุกร้นปล้นใจ...
ค่อยคอยคลี่ผ้าห่มผืนบาง
สู้ความอ้างว้างหวั่นไหว
กี่เหน็บหนาวเหมันต์ผ่านไป
ท่องกันไว้..ไม่หนาว..เกินทน
ยังหวัง ฝากฝัง ตะวัน
ที่ขอบฟ้าปลายฝันไม่หมองหม่น
สาดแสงอุ่นอบหนาวก้าวพ้น
สักกี่หนที่ต้องทนหนาว..หนาว..