เมรุงามยามแต่งแสงประดับ
ดูวาววับเด่นสง่ามีราศรี
ที่รองรับผู้ตายวายชีวี
ที่อัคคีเผ่าร่างย่างสังขาร
ดูงดงาม หยามใจให้ชวนมอง
ตะลึงต้องหลงไหลให้ฟุ้งซ่าน
ต่างเรือนเพชร สะเก็ดดาว วาวตระการ
ดังวิมาน เรือนทอง ของคนตาย..
ใครยินดีปรีดา...ว่าน่าอยู่
คงอดสูหดหู่ห้องต้องใจหาย
มีโลงนอนพอซ่อนหลีกเร้นกาย
ยามเมื่อวายตายลงปลงชีวิน..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น