สรรพสิ่งมีคุณค่ามีความหมายในตัวมันเอง ไม่ใช่สักแต่ว่ามีอยู่บนโลกใบนี้ ทั้งที่เกิดขั้นเองโดยธรรมชาติ หรือฝีมือมนุษย์สร้างขึ้นมาก็ตาม อย่าดูถูกสิ่งที่มีอยู่แม้จะเป็นเพียงแค่รูปปั้น ปฏิมากรรมใด ๆ หรือสิ่งที่ธรรมชาติรังสรรค์ขึ้นมา ควรที่จะให้ความเคารพยำเกรง ดังเช่นขุนเขา ป่าไม้ ทะเล ล้วนเป็นมรดกโลกที่มีมาก่อนเราทั้งสิ้น เพียงแค่คิดจะทำลายก็ผิดแล้ว แม้หากทำลายลงไม่ให้เหลือ ก็อาจจะได้รับโทษทัณฑ์มหันต์ที่โหดร้ายที่สายเกินกว่าจะให้อภัยได้ทัน ดังนั้นควรมีจิตที่อ่อนน้อม อ่อนโยน พีงปฏิบัติต่อสรรพสิ่ง ด้วยมีเมตตาเหลือประมาณ ปราศอคติทางอารมณ์ ไม่มีเขา ไม่มีเรา สิ่งที่มีอยู่ และสิ่งที่อาศัย ก็จะคงเป็นมิตรซึ่งกันและกันตลอดกาล ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น