ค้นหาบล็อกนี้

วันอาทิตย์ที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2559

ไม่ประมาทพลาดประโยชน์


คืนวันเดือนปีเก่า...เลื่อนเล่าผ่าน
เป็นวันวานไม่นานผันวันปีใหม่
ดังฤดูเปลี่ยนผ่านกาลผ่านไป
ทิ้งรอยวัยเก่าแก่ไม่แน่นอน...
ชีวิต ดี ไม่ ดี อยู่ที่เริ่ม
ว่าควรเสริม เพิ่มพูน..ไม่เดือนร้อน
ใช้ชีวิตพอเพียง...อย่าเกี่ยงงอน
ทุกขั้นตอนไม่ประมาทขาดหลักธรรม.
รักษาวัยให้ดีพร้อมถนอมอรรถ
ปฐมวัยเร่งรัดเรียนให้เพียรพร่ำ
มัชฌิมวัยสร้างฐานเด่นเป็นผู้นำ
วัยพลบค่ำปัจฉิมท้าย ขวนขวายบุญ
จึงชื่อว่าไม่ประมาทพลาดประโยชน์
ย่อมรุ่งโรจน์ทุกปี..ดีเกื้อหนุน
ทำวันนี้ เริ่มวันนี้ สร้างดีทุน
ย่อมค้ำจุนให้ได้ดี..ทุกปีเอย.ฯ

ส.ค.ส ปี ๒๕๖๐


ส่งความสุข ให้พ้นทุกข์ ข้ามปีเก่า
พ้นโศกเศร้า หมองหม่น จนยากเข็ญ
ให้รักตัว สุจริต คิดบำเพ็ญ
ละห่างเว้นอบายมุขเหตุทุกข์ตรม
สุขสดสมหวังตั้งใจ ปีใหม่นี้
ไร้ราคีโรคาอาพาธข่ม
ให้แคล้วคลาดปลอดภัยในโลกกลม
สมอารมณ์ปรารถนาสถาพร..

วันเสาร์ที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2559

สู้เพื่อชนะ

ยินดีกับทีมชาติไทย ช้างศึกที่คว้าแชมป์ “ซูซูกิคัพ” สมัยที่ 5
"เมื่อไม่แพ้ ก็คือผู้ชนะ
เมื่อไม่ละ พยายามย่อมทำได้
เมื่อไม่ยอม ท้อแท้สู้สุดใจ
ย่อมเก็บชัย เพราะหั้วใจไม่ยอมแพ้.."

วันศุกร์ที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2559

คุยกันภาษาดอกไม้..คลายร้อนฤดูหนาว




พักอริยาบถ คุยกันภาษาดอกไม้..คลายร้อนฤดูหนาว
"อย่าปล่อยใจให้เหี่ยวเฉาแห้งแล้ง
กรำแดดแรงแผดเผาเคล้าตัณหา
ลดอาฆาตพยาบาทด้วยเมตตา
อหิงสา สร้างสันติมิตร ไมตรี"

เพียงศรัทธา

เพียงศรัทธาเชื่อมั่นไม่หวั่นไหว
เพียงหัวใจก้มกราบทราบเหตุผล
เพียงระลึกเข้าถึงซึ้งกมล
ย้ำเตือนตนไม่หลงผิดคิดต่ำทราม..
(พุทธลีลา พุทธศิลป์ที่อ่อนช้อย ศิลปะงานแกะฟันกรามช้าง )

วันพุธที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2559

ปลุกใจสู้

 
ปลุกใจให้ตื่น..ฟื้นคืนหลับไหล
ปลุกแรงเปลวไฟ ให้ใจคุกรุ่น
สลัดคราบเกียจคร้าน การงานอากูล
ตื่นจากเมาหมกมุ่น เนรคุณชีวิน
เปลี่ยนจากรอยเศร้า รอยเหงายิ้มสู้
เปลี่ยนใจหดหู่ จากผู้พังภินท์
เช็ดคราบน้ำตา สร่างซาร่วงริน
ลบรอยมลทิน สนิมทิ่มใจ
อรุณวันใหม่ ฟ้าใสรออยู่
หัวใจยิ้มสู้..ในวันฟ้าใส
พร้อมลุก.. ก้าวเดินเผชิญต่อไป
ยากยิ่งเพียงใด...บอกใจจะไม่ย่อท้อ
ถึงล้มลุกคลุกคลาน....อาจหาญไม่บ่น
จะกี่ท้อ กี่ทน กี่หน ไม่ง้อ
กี่ อุปสรรค ขวาก หนาม ตำตอ
จะไม่ร้องขอ ยอมแพ้ยกธง... 
 ปลุกรังฝันร้าง สร้างทางฝันใหม่
เป้าหมายเส้นชัย ไม่หวั่น มั่นคง
พร้อมทุ่มเทกาย ใจ สู้ทรนง
ถึงจุดสูงส่ง...สุดท้ายปลายชัย

วันพุธที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2559

ปลายฝน ต้นหนาว

อำลาวสันต์...
เหมันต์ก็พลันมาเยือน
ลมหนาวย้ำเตือน
สะเทือนหัวอกหวั่นไหว..
ผ้าห่มผืนน้อย
เตรียมคอยปกป้องหัวใจ
แม้จะหนาวเพียงใด...
จำต้องฝ่าไป..ทุกฤดูหนาว
ปลายฝน ต้นเหมันต์
ดูแสนสั้น แต่วันคืนยาว
เพียงผ้าห่มคู่กายยันเช้า
พอทุเรา..บรรเทาเบาบาง
เมื่อหนาวมา ลาฝน
เวียนวนมา อยู่เคียงข้าง
สงสารก็แต่ใจ..อ้างว้าง
ที่ต้องครวญคราง..อยู่อย่างเหน็บหนาว...

วันอังคารที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2559

ขอแบ่งปันไออุ่น

ขอแบ่งปันไออุ่น
ละมุ่นเห็นใจกันบ้าง
ยามหนาวเดี่ยวดายอ้างว้าง
ไม่ทิ้งขวางให้เดี่ยวดาย
แค่ผ้าห่มสักผืน...
ช่วยหยิบยื่นคุมกาย
โอบกอดช่วยให้ผ่อนคลาย
ระบายความหนาวจากใจ..
อย่าได้รังเกียจ...เบียดเบียน
ปล่อยให้หนาวเฆียนเจียนตาย
ให้ผู้อาภัพ...อับอาย
จับขังกายเป็นทาสความหนาว..
ขอแค่ไออุ่นเบาบาง
ผ้าห่มกันน้ำค้างหมอกเช้า
เตาผิง จริงใจ ไฟเผา
แค่ช่วยบรรเทา..ทุเราหนาวพอ..

ยอมหนาว หรือ สู้หนาว


อากาศเหน็บหนาวเย็นร้าวถึงใจ
หวังพึ่งกองไฟแต่ใจก็ยังเหน็บหนาว
ความอุ่นไม่พอ เลี้ยงดูหัวใจที่ยังปวดร้าว
หนาวไม่ยอมบรรเทา สงสารใจเจ้าต้องเฝ้าทนหนาว...
หนาวกาย ก็ยังพอทน
ยังไม่จน ค้นผ้าห่มผืนเก่า
แต่หนาวใจ...ถึงผิงไฟบรรเทา
กลับไม่ทุเรา...บรรเทาหนาวลง
หรือคงต้องปลงชีวิน
ปล่อยให้ใจหนาวดิ้นสิ้นทรนง
หรือทนฝึกให้ใจมั่นคง
สู้ฝ่าดงพงหนาว หยุดร้าวใจ..

มองเมรุ



เมรุงามยามแต่งแสงประดับ
ดูวาววับเด่นสง่ามีราศรี
ที่รองรับผู้ตายวายชีวี
ที่อัคคีเผ่าร่างย่างสังขาร
ดูงดงาม หยามใจให้ชวนมอง
ตะลึงต้องหลงไหลให้ฟุ้งซ่าน
ต่างเรือนเพชร สะเก็ดดาว วาวตระการ
ดังวิมาน เรือนทอง ของคนตาย..
ใครยินดีปรีดา...ว่าน่าอยู่
คงอดสูหดหู่ห้องต้องใจหาย
มีโลงนอนพอซ่อนหลีกเร้นกาย
ยามเมื่อวายตายลงปลงชีวิน..

วันจันทร์ที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2559

รำลึกถึงพ่อ..ในวันพ่อที่จากไป


อาทิตย์ตกดิน ...
ยังถวิลถึงพ่อไม่สร่าง
คืนแรมอ้างว้าง
น้ำตาหยดค้างอยู่กลางหัวใจ..
ไม่อาจลบเลือน..
คลาดเคลื่อนเลื่อนลอยจากไป
ยังคงอาลัย...หัวใจ เฝ้าคอยถวิล
จะจดจำความดี
พระคุณพ่อนี้ ยิ่งกว่าแผ่นดิน
รำลึกพระคุณ..ไม่สิ้น
ปฐพินยังไม่เทียบทาน
คำว่า พ่อ ยิ่งใหญ่ ในใจเสมอ
เป็นคำเลิศเล่อ ทุกครั้งที่ลูกเอ่ยขาน
ลูกจะทำดี ตามรอยที่พ่อสืบสาน
ให้เป็นตำนาน...กล่าวขานบูชาพ่อเอย..

วันอาทิตย์ที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2559

กี่หนต้องทนหนาว..


มองไกลสุดปลายขอบฟ้า
ทิวลิบตาตะวันรุ่งเฉื่อยฉาย
ผ่านฟ้าลมหมอกหนาวเดี่ยวดาย
โอบกอดกายปานว่าหยอกเย้า..
คลื่นรำพึงคะนึงคลอฝั่ง
ครวญคลั่งสั่งคลื่นลมหนาว
เตือนเหมันต์ฤดูยลยาว
เยือกเย็นเร้ารุกร้นปล้นใจ...
ค่อยคอยคลี่ผ้าห่มผืนบาง
สู้ความอ้างว้างหวั่นไหว
กี่เหน็บหนาวเหมันต์ผ่านไป
ท่องกันไว้..ไม่หนาว..เกินทน
ยังหวัง ฝากฝัง ตะวัน
ที่ขอบฟ้าปลายฝันไม่หมองหม่น
สาดแสงอุ่นอบหนาวก้าวพ้น
สักกี่หนที่ต้องทนหนาว..หนาว..

วันเสาร์ที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2559

มิตรภาพ..ช่างงดงาม ในใจที่งามงด


มิตรภาพนั้นงดงาม
ในยามต้องการมิตรแท้
หาใครสักคนเหลียวแล
ที่ช่วยแยแสจริงใจ...
ยามสุขไม่ลืมผู้ทุกข์เข็ญ
ลำบากยากเย็นสักแค่ไหน
ไม่ทอดทิ้งผู้อ่อนแอจากไป
ช่วยพยุงพ้นภัย..ให้ชีวิตใหม่ได้ก้าวเดิน..
มิตรภาพ คือ... มิตรแท้
มิตรช่วยดูแล...ไม่ห่างเหิน
มิตรคอยช่วยยามฉุกเฉิน
มิตรคอยร่วมเดิน..ไม่เดียวดาย
มิตรภาพ...ช่างงดงาม
ในทุกนิยามทุกความหมาย
มิตรภาพ...ไม่มีวันเสื่อมสลาย
ไม่มีวันจางหาย..จากความจริงใจ....

วันจันทร์ที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559


ภาพดูดีเพราะมีกรอบประกอบเสริม
ชีวิตเติมเพิ่มวินัยให้เหมาะสม
ย่อมสวยงามตามระเบียบดูน่าชม
ดังกรอบคมภาพสวยต่างอวยชัย..

วันพุธที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

ทำหน้าที่...อย่างจริงใจให้ดีเท่าพระจันทร์และพระอาทิตย์..ไม่เคยร้องขอเงินเดินจากมนุษย์

พระจันทร์ ตะวัน ยังคอย
เลื่อนลอยพลัดกัน..ทำงาน
ไม่มีวันคืนใด... เกียจคร้าน
อ้างป่วยการ..หยุดงานพักผ่อน...
ยังคงทอแสง...อุทัย
วันคืนใดไม่เคยแรมรอน
ที่พระจันทร์..ตะวัน.จากจร
ยังอาทร..ทอแสง..จริงใจ...(เสมอมา)


วันเสาร์ที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

สันติรส...พบได้ทุกที่


จะอยู่ไหนไม่สำคัญว่า เลิศหรู
ต่างกันอยู่ สูง ต่ำ ดำ หรือ ขาว
ที่โอ่โถง กว้างใหญ่ แสง วับ วาว
เพียงโน้มน้าวใจสงบ...ย่อมพบธรรมฯ

ชำระสนิมใจ


ชำระล้างมลทินราคินเปื้อน
ให้เสมือนบาตรใสทั้งในนอก
ด้วยศีลธรรมขัดเกลาสนิมออก
จิตซักฟอกจึงผ่องใสไร้มลทิน..

รำลึก..ความหลัง


คึดฮอดนาคู่เขาเราเคียงคู่
ลุ้นไถ่อยู่พ่อลากไถ่ไปกลับข้าง
จากคันนาคันไถ่ทุยอ้างว้าง
ยังคึดถึงซากฟางดอกแขยง...

วันศุกร์ที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

ไกลแสนไกล..ก็ไปถึง


มีเป้าหมาย..คล้ายบอลลูนล่อง
เที่ยวทั่วท่อง ฟากฟ้า นภาทิพย์
ชม วิว ทิว ทัศน์ ใกล้ ไกลลิบ
เยือนยลหยิบ สถิตถึง..ให้ตรึงตรา..

รู้สัมมาคารวะ เช่นหัตถี


ถึงตัวใหญ่..ยอมย่อไหว้ก้มลงกราบ
หัวใจทราบอ่อนน้อมถ่อมศักดิ์ศรี
รู้สัมมาคารวะ...ปูชนีย์
สัตว์หัตถี..ยังรู้จบเคารพธรรม....

เสือซ่อนเล็บ


เป็นเสือซ่อนเล็บเก็บเคี้ยวซ่อนกาย
ไม่ได้ดุร้ายเป็นเช่นเสือหมอบ..
เป็นเสือซ่อนลาย..อย่างที่ใจชอบ
มีความน้อมนอบ..ต่อป่าพงไพร...

วันอาทิตย์ที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

รู้หนาว..แต่หนาวไม่รู้


ท่ามกลางหุบเขาอันหนาวเหน็บ
สะกิดแม้ปลายเล็บระบมหนาว
อกสะท้านหวั่นสะเทือนถึงเดือนดาว
ร้าวไม่ร้าวหนาวแค่ไหน...ใครจะรู้..


สวรรค์ทุ่งดอกกระเจียว


ทุ่งดอกกระเจียวเขียวชมพู
ชูช่ออยู่กลางทุ่งหญ้าป่าแมกไม้
ยามเหมันต์น้ำค้างลงพร่างพราย
ดังสวรรค์บรรยายคล้ายวิมาน..
*ทุ่งดอกกระเจียว..จังหวัดชัยภูมิ
ดังสวรรค์วิมานบนดิน..เมื่อครั้งเคยเยือน

วันพุธที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2559

ทำดี..เพื่อพ่อ


ทำวันนี้ ให้ดี ดีเพื่อพ่อ
สืบสานต่อแนวทางอย่างพ่อหลวง
ดี ที่กาย วาจา ใจ ดี ทั้งปวง
ดี ทุกดวง หทัย ให้แทนคุณ..
สามัคคี ดี กันไว้..ให้เหนี่ยวแน่น
ทุกเขตแดนไทยทั่วหล้า..พาอบอุ่น
มิตรภาพ น้องพี่ ดี ค้ำจุน
ให้การุณ เกื้อกูล เพิ่มพูน ดี
ดี ความคิด ไม่ทุจริตคิดร้าย
ดี ที่ กาย สุจริต ไม่ราวี
ดี ที่ ปาก สุภาษิต เอ่ยวจี
ดี ศักดิ์ศรี หัวใจไทย...ไม่อกตัญญู

วันอังคารที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2559

แนวทางสันติภาพ


ไม่มีแพ้ ไม่มีชนะ
มีน้ำใจเช่นพระ พร้อมเสมอ
ไม่มีผูกเวร จองเวร ทุกครั้งเจอ
เมตตาเอ่อมิตรภาพต่างซาบซึ้ง..
ไม่มีผู้แพ้ ผู้ชนะ
มีเพียงพระอภัย ที่เป็นหนึ่ง
ไม่มีเจ้ากรรม นายเวรติดตามตึง
เพราะใจถึงสันติภาพ..อาบเมตตาฯ 

วันเสาร์ที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2559

สู้ต่อไป..นะ จนกว่าจะสำเร็จ


จะเหนื่อยล้ามาเท่าไร
จะเหนื่อยใจมากี่หน
ถึงเหนื่อยกายก็ยอมทน
ขอสู้ผจญพยายาม.....
จะไม่ย่อท้อ...รอฝัน
สู้บากบั่น...ฝ่าขวากหนาม
จะทุ่มเท...แรงใจให้พ้นข้าม
อุปสรรคคุกคาม...เพื่อมีชัย
หากไม่สำเร็จ..เสร็จสมหวัง
จะไม่ยอมพ่ายพัง..นั่งร้องให้
ไม่อ่อนแอแพ้ ...ถอดใจ
ขอเริ่มต้นใหม่..ด้วยหัวใจ..พยายามฯ

วันศุกร์ที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2559

สำคัญที่จิต อย่าเศร้าหมอง


จิตฺเต สงฺกิลิฏเฐ ทุคฺคติ ปาฏิกงฺขา
จิตฺเต อสงฺกิลิฏฺเฐ สุคติ ปาฏิกงฺขาฯ
จิตเศร้าหมองขัดข้องพร่องสิริ
ทุคติยากเข็ญเป็นที่หมาย
จิตผ่องใสไม่เศร้าหมองข้องวุ่นวาย
พ้นอบายสุคติหมายได้ไปดีฯ

วันพฤหัสบดีที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2559

ผู้มีปัญญา ตั้งตนได้ด้วยทุนน้อยนิด

อปฺปเกนปิ เมธาวี     ปาภเฏน วิจกฺขโณ 
สมุฏฺฐาเปติ อตฺตานํ     อณุํ อคคึว สนฺธมํ 
ผู้มีปัญญาเฉลียวฉลาดย่อมตั้งตนได้ด้วยต้นทุนแม้น้อย 
เหมือนคนก่อไฟน้อยขึ้นฉะนั้น
ไฟกองน้อยค่อยเติมต่อก่อเชื้อไหม้
เป็นกองใหญ่ดังใจผู้ใส่ฟืน
ผู้มีปัญญาเพียรกล้าอาจยั่งยืน
ไม่เป็นอื่นแม้ทุนน้อยค่อยสั่งสมฯ

วันอังคารที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2559

โรคเสื่อม พลัดวันประกันพรุ่ง

หิยฺโยติ หิยฺยติ โปโส     ปเรติ ปริหายติ 
คนที่ผลัดวันประกันพรุ่งย่อมเสื่อม ยิ่งว่ามะรืนนี้ยิ่งเสื่อม
มั่วแต่นับวันเดือนปีดาวบนฟ้า
หาฤกษ์ผานาทีที่เริ่มต้น
ผลัดวันนี้รอวันพรุ่งยุ่งกมล
งานเกลื่อนกล่นคั่งค้างอ้างเวลา..
มีแต่เสื่อมถดถอยด้อยลงเรื่อย
ชีวิตเปื่อยไม่สำเร็จแสวงหา
ที่พักเน่ารุงรังนั่งโศกา
อนาถาในวันหน้าหมดค่าคน..ฯ

วันอาทิตย์ที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2559

พระจันทร์ พ้นราหูในคืนเพ็ญ


แสงจันทร์นวลผ่อง
ลอยล่องนภา
เย็นฉ่ำงามตา
ช่างโสภาในคืนเพ็ญ
พ้นจากราหู
จึงดูโดดเด่น
ดังใจพ้นลำเค็ญ
สว่างเย็นเช่นจันทราฯ

ยอดมงคล 38 ประการ

(มงคลชีวิต ๓๘ ประการ)
มงคลชีวิต เริ่มลิขิตที่คบหา
เสวนาคบใครให้สำคัญ
คบพาลผิดติดโทษโจษมหันต์ (ข้อ ๑)
คุณอนันต์คบบัณฑิตไม่ติดตม (ข้อ ๒)
พึงบูชาบูชนียบุคคล (ข้อ ๓)
พึงตั้งตนในที่ควรเหมาะสม (ข้อ ๔)
มีบุญเก่าทำมานานสำราญรมย์ (ข้อ ๕)
พึงนิยมตั้งตนชอบกอปรสัมมา (ข้อ ๖)
พหุสูตรอบรู้วิญญูปราชญ์ (ข้อ ๗)
ผู้ฉลาดศิลปศาสตร์ทุกสาขา (ข้อ ๘)
มีวินัยศึกษาดีเด่นจรรยา (ข้อ ๙)
เอ่ยวาจาสุภาษิตติดวจี (ข้อ ๑๐)
อุปถัมภ์บำรุงบิดามารดร (ข้อ ๑๑)
เอื้ออาทรบุตรภริยาไม่หน่ายหนี (ข้อ ๑๒,๑๓)
สะสางงานอย่าคั่งค้างล่วงราตรี (ข้อ ๑๔)
ทานบารมีบำเพ็ญไว้ให้สมบูรณ์ (ข้อ ๑๕)
ประพฤติธรรมค้ำจิตให้สูงส่ง (ข้อ ๑๖)
สงเคราะห์วงศ์เครือญาติอย่าขาดสูญ (ข้อ ๑๗)
งานสุจริตไม่ผิดโทษโปรดจำรูญ (ข้อ ๑๘)
จักค้ำคูณให้เว้นบาปหยาบชั่วหมอง (ข้อ ๑๙)
พึงสำรวมลิมิตดื่มน้ำเมา (ข้อ ๒๐)
ใส่ใจเฝ้าไม่ประมาทธรรมทั้งผอง (ข้อ ๒๑)
น้อมเคารพอ่อนโยนไม่ลำพอง (ข้อ ๒๒)
จิตประคองถ่อมตนไว้ให้เจริญ (ข้อ ๒๓)
ควรยินดี พอดี มีสันโดษ (ข้อ ๒๔)
เป็นผู้โปรดกตัญญูชูสรรเสริญ (ข้อ ๒๕)
หมั่นฟังธรรมตามกาลใจเพลิดเพลิน (ข้อ ๒๖)
อดทนเกินยอดตบะชนะใจ (ข้อ ๒๗)
พึงว่านอนสอนง่ายไม่ร้ายกาจ (ข้อ ๒๘)
ไม่ควรพลาดพบสมณะน่าเลื่อมใส (ข้อ ๒๙)
หัดสนทนาธรรมตามกาลสมัย (ข้อ ๓๐)
บำเพ็ญตบะไว้เผ่ากิเลสเหตุสังสาร (ข้อ ๓๑)
ประพฤติบริสุทธิ์พรหมจรรย์ (ข้อ ๓๒)
เห็นแจ้งพลันอริยสัจจ์ไม่ขัดค้าน (ข้อ ๓๓)
ทำให้แจ้งแทงตลอดพระนิพพาน (ข้อ ๓๔)
จิตไม่ซ่านหวั่นไหวในโลกธรรม (ข้อ ๓๕)
ไม่เศร้าโศกหม่นหมองขัดข้องจิต (ข้อ ๓๖)
ดับสนิทมวลกิเลสเหตุตกต่ำ (ข้อ ๓๗)
เข้าถึงแดนจิตเกษมอันเลิศล้ำ (ข้อ ๓๘)
พ้นบ่วงกรรม เกิด แก่ เจ็บ ตาย ได้มงคลฯ

วันเสาร์ที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2559

ฟ้าหลังฝน

มวลเมฆดำตั้งเค้า
เตรียมเล่าเรื่องราวสายฝน
ให้ทุกชีวิตได้แย้มยล
ฉ่ำรดกมลด้วยวาริน
โปรยรินหลั่งหยาดฟ้า
ปลุกพสุธาชีวิน
ให้ฟื้นจากแล้งมลทิน
ได้ดื่มด่ำกิน..สิ้นกระหาย
ที่เหี่ยวเฉา เฝ้ารอน้ำ
กลับเย็นฉ่ำพ้นความตาย
บ้างเต้นรำ ร้อง ผ่อนคลาย
สุขสบาย...ตามอารมณ์
เมื่อหยุด เรื่องราวสายฝน
เปลี่ยนกมล พ้นขื่นขม
วาดสายรุ้ง ฟุ้งน่าชม
ผ่านฟ้าตรม..สู่ฟ้าใส
บอกเล่าเรื่องราว..ฟ้าหลังฝน
ภาพน่ายล..หลังฟ้าใหม่
ดังชีวิตเหงาเศร้าทุกข์ใจ
ผ่านพ้นไป..เริ่มใหม่..ดังฟ้าหลังฝน..

Try every thing

หนทางยังอีกยาวไกล
เส้นชัยยังดูเลือนลาง
พกพาความอ้างว้าง 
อยู่ท่ามกลางหมอกหม่น
เด็ดเดี่ยวลำพัง
อาศัยกำลังใจ..ข้ามพ้น
ขอเพียงสู้อดทน
แม้ต้องผจญภัยพาล..
ขอเพียงไม่ย่อท้อ
เข้มแข็งพอและกล้าหาญ
มุ่งมั่นไม่เกียจคร้าน
สู้การงานหมั่นมั่นคง
ดังอาทิตย์อุทัย
ฟ้าวันไหม่ หลังอัสดง
ทอแสง ทอง ทรนง
ยั่งยืนยง.. คู่ฟ้าดิน
ขอเพียงมีกำลังใจ
อุทัย แสงไม่รวยริน
ยังทอแสงฝันถวิล
ยังไม่สิ้น..ความหวัง
เติมพลัง..พยายาม
ฟันฝ่าขวากหนามรุงรัง
ไม่ท้อแท้..พ่ายพัง
คงถึงฝั่ง ดังตั้งใจ..
เส้นชัย ที่รอคอย
ใจเกินร้อย ไม่หวั่นไหว
เอื้อมเก็บเกี่ยว คว้าชัย
ด้วยหัวใจ....พยายาม (สู้ไม่ถอย)

วันอังคารที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2559

ทะเลจะสวยงามเพราะเกลียวคลื่น ชีวิตจักราบรื่นเพราะมีอุปสรรค

มองทะเลเห็นเกลียวคลื่น
มองความขมขื่น ดังอุปสรรค
ทะเล จึงสวยงามยิ่งนัก
ชีวิตจักราบรื่น เพราะสู้เกลียวคลื่นแห่งปัญหาฯ