เริ่มบทบาทชีวิตลิขิตก้าว
เรียนรู้เท้าทั้งสองที่อ่อนไหว
หกล้มบ้างคลานบ้างเมื่อเยาว์วัย
เจ็บร้องให้พ่อแม่ปลอบกลับชอบชม
เมื่อฝ่าเท้าถูกสัมผัสประทับจูบ
แม่ไล้ลูบจูบเบา ๆ ตอนหกล้ม
เสียงจุมพิตปัดเป่าหายระบม
แล้วค่อยก้มประคองกายหมายก้าวเดิน
ก้าว ที่หนึ่ง สอง สาม ไม่อาจมั่น
หกล้มพลันแม่แลไหวไม่ห่างเหิน
ก้าวต่อไปอย่างมั่นใจแม้เผชิญ
อาจบังเอิญหกล้มบ้างก็ช่างมัน
จึงเข้าใจบทเรียนที่แม่จูบ
เป็นภาพรูปประทับใจไม่แปรผัน
เพียงก้าวเดียวไม่พอ..ให้คงมั่น
มุ่งสู่ฝัน..ที่ฝันใฝ่ ใช่เพียงแค่ก้าวเดียว....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น