ฝากสิ่งที่ดีไว้...เป็นกำลังใจให้เสมอ

อยากฝากตะวันไว้ในหัวใจ..ใครสักคน

ในยามหมองม่นจะเป็นแสงแห่งกำลังใจ

อยากฝากไออุ่นกรุ่นฝันละมุนละไม

ขอมอบไว้...ยามที่หัวใจของใครเหน็บหนาว.

อยากฝากสายฝน..โปรยปรายแด่ใจแห้งแล้ง

ยามเหือดแห้ง..ไม่แล้งน้ำใจอบอ้าว

อยากฝากสายลมพัดพรมหัวใจบางคราว

ใครหนอปวดร้าวพัดเศร้าให้พ้นมลทิน

อยากฝากแสงดาวพร่างพราวคู่ฟ้าราตรี

ให้ใจคนดีสดใสในยามสูญสิ้น

อยากฝากดวงเดือนเป็นเพื่อนห่วงหาถวิล

หัวใจโรยริน..ไม่เลื่อนลับฟ้าราตรี

อยากฝากรอยยิ้มอิ่มใจ..ช่วยให้คล้ายเหงา

ลบรอยซ้ำเศร้ายิ้มสู้ปัญหาไม่หนี

อยากฝากพลังกำลัง...จากใจดวงนี้

พยุงคนดี..ให้ลุกขึ้นสู้อีกหน...

เส้นชัย ยังรอคอย ผู้ไม่ยอมแพ้เสมอ

ตะวันลับฟ้า  ยังกลับมาใหม่

นกน้อยจากไป  ยังกลับคืนรัง

วันนี้พ่ายแพ้    ใช่หมดความหวัง

พรุ่งนี้อีกครั้ง....ตะวันยังทอแสง

เก็บความพ่ายแพ้...ไว้เป็นแค่บทเรียน

ขวากหนามตำเสี้ยน..แค่หยอกให้เข้มแข็ง

ว่าอย่าอ่อนแอ.. ยอมพ่ายแพ้โรยแรง

เพียงหัวใจกล้าแกร่ง เร่งทอแสงอำไพ..

สักวันต้องชนะ...อย่าละพยายาม

ฟ้าหม่นเปลี่ยนสีคราม  ยังกลับมาสดใส

ชีวิตเคยมืดมัว หมอกสลัวให้ผ่านไป

ลองเริ่มต้น แล้วสู้ใหม่...เส้นชัยยังรอคอย...

บทเรียนจากฝ่าเท้า (ต่อ)

ย้อนทบทวนวัยเยาว์ฝ่าเท้าน้อย

เท่าฝาหอยแม่คอยประคองขวัญ

ฝากรอยจูบจุมพิตสถิตมั่น

ไม่มีวันลบเลือนเตือนทรงจำ....

 เมื่อเติบใหญ่ ไม่ลืมตน จนโอหัง

ถึงเด่นดัง ใหญ่โต  โก้ลุคล้ำ

ไม่ลืมคุณ แม่พร่ำสอน ทุกถ้อยคำ

จักน้อมนำ อ่อนน้อมพร้อมถ่อมตน

ทั้งสองเท้า ก้าวย่าง อย่างมีเกียรติ

ไกลเสนียดทางเลวเหวมืดมน

ก้มลงมองฝ่าเท้าคราวสับสน

ก้าวข้ามพ้นมนต์จุมพิตสะกิดใจ..

บทเรียนจากฝ่าเท้า..(ต่อ)

รอยจูบรูปประทับที่ฝ่าเท้า

ทุกย่างก้าวแม่เฝ้ามองจ้องแลเหลียว

คอยย้ำเตือนอย่าหลงทางอบายเปลี่ยว

จงเด็ดเดี่ยวเจออุปสรรคให้หนักแน่น

...แว่วเสียงจุมพิตสะกิดใจให้ฮึกเหิม

กำลังเสริมแรงใจไฟโลดแล่น

พร้อมฝ่าฟันปัญหาอย่างกล้าแก่น

เหมือนสองแขนแม่พยุงมุ่งสู่ฝัน...

บทเรียนจากฝ่าเท้า

เริ่มบทบาทชีวิตลิขิตก้าว  

เรียนรู้เท้าทั้งสองที่อ่อนไหว

หกล้มบ้างคลานบ้างเมื่อเยาว์วัย  

เจ็บร้องให้พ่อแม่ปลอบกลับชอบชม

เมื่อฝ่าเท้าถูกสัมผัสประทับจูบ     

แม่ไล้ลูบจูบเบา ๆ ตอนหกล้ม

เสียงจุมพิตปัดเป่าหายระบม     

แล้วค่อยก้มประคองกายหมายก้าวเดิน

ก้าว ที่หนึ่ง สอง สาม ไม่อาจมั่น  

หกล้มพลันแม่แลไหวไม่ห่างเหิน

ก้าวต่อไปอย่างมั่นใจแม้เผชิญ    

อาจบังเอิญหกล้มบ้างก็ช่างมัน

จึงเข้าใจบทเรียนที่แม่จูบ            

เป็นภาพรูปประทับใจไม่แปรผัน

เพียงก้าวเดียวไม่พอ..ให้คงมั่น   

มุ่งสู่ฝัน..ที่ฝันใฝ่ ใช่เพียงแค่ก้าวเดียว....

ไม่จีรัง

ฤดูฝนวสันต์ช่างแสนสั้น

ไม่นานวันเหมันต์ก็เปลี่ยนผ่าน

หนาวแค่หนาวหัวใจได้ไม่นาน

ลมร้อนซ่านผ่านฤดูสู่คิมหันต์

ฤดูฝนวสันต์ช่างแสนสั้น
ไม่นานวันเหมันต์ก็เปลี่ยนผ่าน
หนาวแค่หนาวหัวใจได้ไม่นาน
ลมร้อนซ่านผ่านฤดูสู่คิมหันต์

เชิญมาทางนี้

ที่นี้ไม่ขัดข้องหม่นหมองจิต
ไม่ผูกผิดวุ่นวายหายขัดข้อง
ที่พ้นจากป่าช้าไม่เศร้าหมอง
ที่รับรองสันติรสโอสถธรรม

รักแม่เสมอ

ไม่มีคำใดยิ่งใหญ่เกินคำว่า "แม่"
ไม่มีรัก แท้ ยิ่งใหญ่เกินใจ แม่รัก
ไม่มีไออุ่น ละมุน เกินอ้อมหนุนตัก
แม่คือที่พิงพักรักลูกหนักยิ่งกว่าแก้วตา..
อยากบอกรักแม่
ว่าลูกรักแท้ ถึงแม่บนฟ้า
ผ่านห้วงแห่งกาลเวลา
ลูกขอสัญญา...จะเป็นคนดี..
ยังคงจดจำถึงคำแม่สอน
เมื่อครั้งยามนอนแม่กล่อมพัดวี
แม้แม่ไม่อยู่วันนี้...
จะกตเวที กตัญญูรู้คุณ..

พระคุณแม่

พฺรหฺมาติ มาตาปิตโร   ปุพฺพาจริยาติ วุจฺจเร

อาหุเนยฺยา จ ปุตฺตานํ  ปชาย อนุกมฺปกา.

พระคุณแม่บริสุทธิ์ดุจดังพรหม          ครูอบรมสั่งสอนบุตรสุดเดียงสา

ผู้ควรบูชาของบุตรธิดา                      อุปการคุณหนุนเลี้ยงแล..

รักของแม่แผ่เมตตารักษาลูก                 สายใยผูกพันรกปกดวงแด

กรุณาลูกรักไม่ผันแปร                       ในใจแม่มุทิตาเอื้ออาทร..

ครูคนแรกที่ใส่ใจใฝ่อบรม                    เตรียมเพาะบ่มความดีที่แม่สอน

ให้รู้ถูกรู้ผิดทุกขั้นตอน                       แม่ช่วยป้อนสอนวิชาคุณค่าคน..

แม่คือบุพพการีที่มีคุณ                       เลี้ยงค้ำจุณลูกรักหนักไม่บ่น

ทนเหนื่อยเหน็ดหนาวร้อนซ่อนกมล              หวังลูกพ้นลำบากยอมตรากตรำ...

แม่คือผู้ให้กำเนิดเกิดลูกรัก                   เฝ้าถนอมฟูมฟักทุกเช้าค่ำ

ทนอุ้มท้องเก้าเดือนเคลื่อนล่วงล้ำ             ยังจนจำวันเจ็บปวดเพื่อลูกยา..

พระคุณแม่ยิ่งใหญ่มหาศาล                   ยากเปรียบปานเทียบทานกล่าวสรรหา

ยิ่งกว่ามหาสมุทรแม่คงคา                    พสุธากว้างใหญ่ไม่เทียบทาน

กลิ่นแห่งศีล ย่อมชนะกลิ่นทั้งมวล

จนฺทนํ ตครํ วาปิ
อุปฺปลํ อถ วสฺสิกี
เอเตสํ คนฺธชาตานํ
สีลคนฺโธ อนุตฺตโรฯ
"กลิ่นจันทน์หอม พร้อมดอกกฤษณา
อุบลในธาราว่าหอมหวน
กะลำพัก ออกดอกหอมอบอวน
ทั้งหมดล้วน ไม่สู้ศีลกลิ่นขจร.."

ความหวังยังมี

ความหวังยังมีขอให้มีความหวัง

อย่าท้อแท้พ่ายพัง

อย่าพึ่งสิ้นหวัง

หมดกำลังใจ.....

หนทางก้าวเดิน..

ต้องเผชิญอุปสรรคมากมาย

หากต้องยอมแพ้พ่าย

คงหมดความหมาย..นักสู้ชีวิน